۱۳۸۷-۰۳-۰۳

ساية سرو

به كامران بختیاری

ماه بر بام شب غزل می‌خواند.
در سبكبالیِ سرودِ نسیم،
ساقة سرو سایه می‌سایید
بر تن نقره‌فام یك دیوار.

ساعتی بعد، چون سپیده دمد،
ماه مرده، نسیم افتاده‌ست.
سنگ، سرد از نگاه تلخ فلق
و فروخفته سایه‌ای به زمین.

18 مرداد 1379

زمان ارسال ۳/۰۳/۱۳۸۷ ۰۹:۳۶:۰۰ قبل‌ازظهر گروه‌بندی: , ,

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)