به رامین ده‌دشتیان
سفید روی سیاه می‌گویم:
مجالی برای همی‌مردن نمانده است
می‌دانم که زندگی
ناگهان در لحظاتی
به سراغم خواهد آمد
پس حرف‌ها را باید گفت و رفت
واژه‌ها
غبارِ در قفای سوار شبروند
که آهسته فرو خواهند نشست
و بر روی صندلی‌ها
میزها
و فرش کف این اتاق
معنا خواهند یافت
راستی!
راه‌راه‌های گورخر
سفیدند یا سیاه؟
23 اردی‌بهشت 1387
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر