گیرم كه جاده را
اصلاً قدم‌های من ترسیم كند
(یا از مه بیرون بكشد)
در همه حال سراشیب است
و كركسی كه بر قله نشسته
قدم‌ها را می‌شمرد...
در این راه
همه غریبیم
اصلاً قدم‌های من ترسیم كند
(یا از مه بیرون بكشد)
در همه حال سراشیب است
و كركسی كه بر قله نشسته
قدم‌ها را می‌شمرد...
در این راه
همه غریبیم
تهران، سی‌ویكم شهریور 1376
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر